PDFPrinten

Frodo

Toen Frodo op een koude zaterdagavond in januari bij zijn opvangmoeder belandde, wisten we nog niet dat hij op het punt stond ziek te worden.

Drie bezoeken aan de dierenarts, een boel medicijnen en vooral heel veel geduld en zorgzaamheid van de opvangmoeder kwamen eraan te pas voordat Frodo gezond genoeg was om naar zij nieuwe eigenaar te gaan. Merkwaardigerwijze meldden zich maar heel weinig mensen voor hem. Maar aangezien hij eerst toch te ziek was om te verhuizen maakten we ons niet al te druk. En ziedaar, tegen de tijd dat het Frodo weer goed ging, kwam het juiste telefoontje. De eigenaresse van twee Ierse Wolfshonden had grote belangstelling voor een speelkameraad voor de jongste Ier. Die doet niets liever dan rennen en spelen; dit in tegenstelling tot de oudste Ier die dat soort gedoe volstrekt overbodig vindt.
En zo ging Frodo op een vrijdagmiddag mee naar Duitsland, waar we in de buurt van Heidelberg hadden afgesproken met de nieuwe moeder van Frodo. Liefde op het eerste gezicht, niet alleen tussen Frodo en Petra, maar ook tussen de meegekomen Ier en Frodo, en eenmaal thuisgekomen ook tussen Frodo en de rest van het gezin van Petra, en zelfs tussen de oude Ier en Frodo! Frodo heeft ook vrienden gemaakt in het dorp en wanneer hij tijdens de morgenwandelingen de jongste Ier heeft uitgeput en die geen stap meer wil verzetten, dan gaat Frodo nog uitgebreid rennen met een dorpsgenoot. Soms moet hij die escapades dan met een douche bekopen, want de heren stuiven over de akkers en landerijen en komen onherkenbaar bemodderd terug.
Frodo, ook namens Yvonne, die jou de moeilijkste, maar ook de liefste opvanghond vond, het ga je goed! En doe je best.