Loki

Als je veel met mensen te maken hebt die een hond moeten afgeven dan wel willen adopteren krijg je in de loop der tijd een extra antenne voor of dat wat gezegd wordt ook echt klopt. In het geval van Loki stond die antenne wild heen en weer te zwaaien. Kanniewaarzijn!

Loki’s fokker belde op om te overleggen of we iets, en zo ja wat, voor Loki konden doen. De eigenaar moest heel snel van hem af en had ook al iets over inslapen gemompeld, omdat hij maar liefst zeven schapen zou hebben gebeten en bovendien heel lelijk tegen mensen en  kinderen deed. Nou is in principe alles natuurlijk mogelijk, maar aangezien Loki met de fles was grootgebracht leek het toch erg onwaarschijnlijk dat hij spontaan een grote aversie jegens de mensheid had ontwikkeld. Dat van die schapen, ja, dat zou natuurlijk kunnen, maar daar is wel een oplossing voor te verzinnen (hem weghouden bij schapen, of zo) Enfin, de fokker en wij kwamen tot een soort diagnose-op-afstand en meenden dat het toch zo’n vaart niet zou lopen met deze forse, blonde afghaan.

De fokker haalde de hond op en wij regelden een opvangplek. De opvangouders werden natuurlijk wel geïnformeerd over Loki’s  vermoedelijke strafblad omtrent zijn gedrag rond kinderen en schapen. De kleinkinderen van deze opvangers kwamen geregeld over de vloer en aan niets kon je zien dat Loki iets tegen kinderen had. Wandelingen die langs weides vol schapen voerden leverden geen enkele indicatie op dat hij die wel eens even lekker wilde opjagen. Hij was eerder verbaasd en zelfs een beetje bang.

Ja, toen dat eenmaal een beetje duidelijk was, kon de zoektocht naar een nieuwe eigenaar beginnen. Die was al opgehouden voordat hij goed en wel begonnen was, want goede bekenden van de vereniging hadden eerder in het jaar hun geliefde korthaar-saluki moeten laten inslapen. Een afghaan was dan wel heel iets anders, maar ook weer zó anders.

We gingen kennismaken op een werkelijk snikhete dag in juli. De wandeling was ook een beetje kort, maar omdat bij iedereen, de opvangouders, de nieuwe eigenaren, de bemiddelaar en Loki zelf, de seinen op groen stonden en de antenne niet bewoog, ging Loki mee met zijn nieuwe mensen. Hoe ik weet of Loki het wel een goed idee vond?  Nou, het ging zo: het achterportier van de auto ging open en voordat iemand kon zeggen, spring er maar in, zat Loki al op de achterbank. Deuren dicht, en rijden maar!! Misschien wist hij toen al wat een fantastisch leven hij zou krijgen, wie zal het zeggen.

Loki, wij zijn blij dat we ons niet vergist hebben en dat je echt de fantastische hond bent die we dachten dat je was!