Dimitri

Dimitri was een grote, niet al te makkelijke barsoireu, die nog wel eens ideeën had in de richting van “Wat? Jij hier? Ik zal jou eens even wegjagen!” In het Dierencentrum Friesland bleek dat Dimitri gelukkig wel heel goed te sturen was. Eigenlijk hield hij meteen op zodra je duidelijk maar wel vriendelijk tegen hem zei “nee, ik wil niet dat je dat doet”. Dan keek hij je aan en als hij een mens was geweest had ik geschreven, dan ging hij schokschouderend wat anders doen. Maar ja, zo’n hond is natuurlijk niet makkelijk plaatsbaar. Daar heb je mensen voor nodig die willen en kunnen leren hoe je Dimitri moet “lezen”. Want, en dat is wel weer fijn, als je weet welke signalen hij afgeeft, dan weet je precies wanneer hij een ongewenst idee krijgt.

Maar geduld is een schone zaak en na verloop van tijd kwamen mensen op ons die ten eerste veel ervaring met een nogal boosaardige hond hadden en daar toch goed mee uit de voeten konden. Ten tweede waren ze na het overlijden van deze hond op zoek naar een grote hond.

De familie ging op bezoek bij het Dierencentrum en Martine ging Dimitri halen. Toen gebeurde er iets ongelooflijks: het driejarig dochtertje riep bij binnenkomst van Dimitri “oh, lief!” Daarop zeeg de enorme Barsoi door de knieën en ging vlak voor het meisje liggen. Een heuse liefdesgeschiedenis! De uitkomst was dat Blue, want zo heet hij eigenlijk, meeging, op weg naar een nieuw leven.

Er moet nog wel een beetje aan het gedrag van Dimitri ten opzichte van andere honden gewerkt worden, maar de berichten zijn goed.

Blue, gedraag je, jongen!

Nawoord: Met dat gedrag kwam het helemaal goed. Blue ontwikkelde zich toch een fantasische absoluut unieke barzoi, zo een waarvan je weet als eigenaar dat je er nooit meer zoó eentje zult tegenkomen. Tot Annebés immense verdriet moet Blue in 2016 worden ingeslapen.