Eefje

Toen Eefje bij ons kwam was ze een mager en wat angstig hondje, dat met grote ronde ogen vol verbazing en lichte paniek de wereld inkeek. Dankzij de enorm goede zorgen van een van onze opvangouders ging het al heel snel een heel stuk beter met haar. Ze sliep in bed, lekker onder de dekens zoals dat een whippet betaamt, ze at met smaak en grote snelheid alles wat haar werd voorgezet (maar dan alleen als de opvangmoeder op gepaste afstand bleef staan) en door de wandelingen met haar tijdelijke viervoetige vriendinnen kreeg ze allengs ook spieren.

Tijd voor een nieuw en permanent huis. Omdat de mensen die Voordewindhond en de voorganger Windhonden in Nood draaiende houden dat intussen al bijna 20 jaar doen, kennen we intussen bergen windhondmensen. Veel van onze ‘nieuwe’ eigenaren houden ons geregeld op de hoogte van het wel en wee van hun pupillen en delen dan te eniger tijd ook het verdrietige nieuws met ons dat aan het leven van hun hond een einde is gekomen.

Daarom wisten we van het overlijden van Tom, de wat oudere whippet, die wij in 2017 aan twee aardige mensen hadden bemiddeld. Tom was de opvolger van Floris, ook een whippet, die we in 2011 hadden bemiddeld. We deden een gok en schreven een mail, waarin we, voorzichtig, Eefje voorstelden als opvolger van Floris en Tom.

Even doorspoelen en op een koude dag eind januari deed Eefje haar intrede bij haar nieuwe mensen in het verre Zeeland. Traditiegetrouw werd de bemiddelaar met open armen, koffie, soep, Zeeuwse bolussen en bloemen ontvangen. Eefje, die zich urenlang in de auto volledig stil had gehouden, bekeek haar nieuwe mensen met belangstelling, deed een rondje huis (keuken, slaapkamer -bed getest en goed bevonden-, badkamer, wc) om daarna met een diepe tevreden zucht op de bank te klimmen. De bemiddelaar kon wel vertrekken.

Anneke en Wim, jullie voeren het klassement van de ‘serie-adoptanten’ aan! Heel veel en langdurig geluk met het kleine zwarte vrouwtje!